Oferta

W Centrum Mozaika prowadzona jest terapia indywidualna, grupowa oraz turnusy terapeutyczne

• Integracja Sensoryczna (SI)
  diagnoza + terapia

• Psycholog
  diagnoza + terapia

• Terapia ABA/Stosowana Analiza Zachowania
  

• Logopeda
  diagnoza logopedyczna + terapia

• System komunikacji PECS
  

• Metoda Symultaniczno-Sekwencyjna
  

• Terapia Czaszkowo-Krzyżowa
  

• Diagnoza i stymulacja neurorozwoju dziecka
  

• Diagnoza i terapia funkcji wzrokowych
  

• Neuromotoryczna Terapia Taktylna

   Terapia Taktylna jest rodzajem masażu, dzięki któremu wzmacniamy lub kształtujemy świadomość ciała, stymulujemy receptory czuciowe znajdujące się w skórze, mięśniach i stawach. Podczas sesji terapeutycznych dostarczana jest kontrolowana ilość bodźców, stymulowane są odpowiednie receptory skóry, które wpływają na układ nerwowy, a przede wszystkim na rozwój sieci połączeń między komorami. Dotyk wpływa na rozwój funkcji półkul i kory mózgowej, śródmózgowia i tylnych partii mózgu.
   Celem terapii taktylnej jest uruchomienie naturalnych mechanizmów rozwoju, samoregulacji organizmu, normalizuje napięcie mięśniowe, wspiera proces terapii integracji sensorycznej, poprawia koordynację ruchową, kształtuje świadomość kinestetyczną.
   Terapię taktylną można z powodzeniem stosować w pracy z dziećmi, młodzieżą z różnymi wyzwaniami psychorozwojowymi.
Podczas terapii stosowane są następujące bodźce:
- powierzchowny dotyk/masaż skóry w obrębie całego ciała: głaskanie, rozcieranie, uciskanie, rozciąganie
- głęboki dotyk/masaż proprioceptywny w obrębie mięśni i stawów: ugniatanie, rozcieranie, wibracja
- stymulację punktów neuromotorycznych, uaktywnianie mięśni
- stymulację przedsionkowo-proprioceprywną, poprawiająca sferę ruchową
- stymulacja bierna, bierny ruch kończynami i tułowiem według określonych wzorców
- stymulacja czynna/zamierzona, zachęcanie dziecka do pełzania, czworakowania, pionizacji, sięgania/chwytania po przedmioty i manipulowanie nimi.
    Każdy człowiek dla prawidłowego rozwój potrzebuje stymulacji dotykowej.

• Terapia Ustno-Twarzowa

   Obszar ustno-twarzowy jest integralną częścią naszego ciała, który pracuje bardzo aktywnie i bierze udział w wielu złożonych funkcjach, takich jak: oddychanie, ssanie, żucie, artykułowanie dźwięku/mowa/, ekspresja emocjonalna, percepcja wzrokowo-słuchowa.
   Terapia ustno-twarzowa stosowana jest z dobrymi efektami przy:
- problemach w rozwoju mowy
- problemach z gryzieniem, żuciem
- obniżonym lub wzmożonym napięciu mięśniowym twarzoczaszki
- nadmiernym ślinieniu się, wysuwaniu języka
- nieprawidłowym ułożeniu szczeki i żuchwy
- tikach ruchowych
   Terapia ustno-twarzowa polega na stymulacji odpowiednich punktów na twarzy i wewnątrz jamy ustnej. Stosowany jest dostosowany do pacjenta ucisk, głaskanie, rotacja. Stymulowane są mięśnie oddechowe. 
   Odpowiednio wczesne objęcie terapią pozwoli zapobiec rozwijaniu się lub pogłębianiu deficytów twarzy i narządów mowy.

• Terapia Ręki

   Terapia Ręki ma na celu usprawnianie motoryki małej, precyzyjnych ruchów dłoni i palców. Pozwala na dostarczanie wrażeń dotykowych, dzięki którym uczymy się poznawania, rozróżniania kształtów, struktur, różnicowania dotykowego, uczymy się współpracy obu rąk, współpracy oko-ręka. Ale przede wszystkim terapia ręki służy do osiągania samodzielności w wykonywaniu czynności życia codziennego, samoobsługowych.
   Zajęcia z Terapii Ręki przeznaczone są dla:
- osób, które mają problemy z nauką czynności samoobsługowych \ubieranie, samodzielne jedzenie i picie, wiązanie sznurowadeł, zapianie guzików itp.\
- osób, które przejawiają nieprawidłowy chwyt narzędzie pisarskiego
- osób z obniżonym lub wzmożonym napięciem mięśniowym w obrębie kończyn górnych i obręczy barkowej
- osób, które mają problemy z koordynacją obu rąk podczas wykonywania czynności manipulacyjnych
- osób wykonujących czynności wymagające precyzji zbyt wolno lub za szybko, niedbale
- osób, które mają problemy z zaplanowaniem ruchu w obrębie motoryki małej
- osób nie lubiących dotykać przedmiotów, struktur o różnej fakturze.
   Cele i efekty Terapii Ręki:
- poprawia chwyt narzędzie pisarskiego, przedmiotów oraz manipulacje nimi
- uczy współpracy oko-ręka, skupienia uwagi , wodzenia
- wzmacnia koncentrację uwagi
- poprawia koordynację wzrokowo-ruchową
- integruje wczesnodziecięce odruchy
- normalizuje napięcie mięśniowe dłoni i obręczy barkowej
- normalizuje funkcje przekraczania linii środka ciała
- zwiększa umiejętności samoobsługowe.

• Metoda HANDLE
  
  
• EEG Biofeedback
  

• Zajęcia metodą W. Sherborne z elementami muzykoterapii

• Dogoterapia

• Trening Umiejętności Społecznych /TUS/

zajęcia mają na celu poprawę funkcjonowania w sytuacjach społecznych poprzez zamianę zachowań, uczenie nowych umiejętności społecznych tj.:
- zawierania znajomości
- słuchanie
- zadawanie pytań
- odmawianie
- inicjowanie rozmowy, dyskutowanie
- reagowanie na krytykę, wyrażanie krytyki
- radzenie sobie z uczuciami, w tym: rozróżnianie emocji, uczuć, wyrażanie gniewu
  i rozczarowania

 zajęcia prowadzone są grupowo i indywidualnie

• Indywidualna Stymulacja Słuchu Johansen IAS

terapia przeznaczona jest dla dzieci, młodzieży i dorosłych z trudnościami w słuchaniu, mówieniu i pisaniu.
Zalecana jest także przy nadwrażliwości słuchowej, problemach z przetwarzaniem słuchowym.

• Psychomotoryka
  Terapia Psychomotoryczna jest systemem usprawniania dzieci w wieku przedszkolnym, wczesnoszkolnym. Prekursorkami tej terapii są belgijki Marcelle Procus i Michelle Block. Zakładały one, że przez uświadamianie, przewidywanie i osiąganie docelowego ruchu, dziecko dochodzi stopniowo do kontrolowania procesów psychologicznych, panowania nad sobą, co prowadzi do polepszenia procesów poznawczych: rozumowania, mowy, pamięci. Stopniowo poprawia się integracja systemu nerwowego jako całości.
  Terapia ta mieści się w grupie terapii integracyjnych, w których na bazie ćwiczeń ruchowych stymuluje rozwój wielu funkcji Ośrodkowego Układu Nerwowego, zwłaszcza w zakresie wzajemnego ich sprzężenia i integrowania.
  Celem i efektem terapii psychomotorycznej jest konstrukcja i aktywizacja sieci neuronalnych, które odpowiadają za mózgowe procesy integracyjne. W wyniku tego, dziecko osiąga możliwość optymalnego funkcjonowania w swoim środowisku, stosownie do wieku i predyspozycji psychofizycznych.
  Terapia psychomotoryczna adresowana jest do dzieci, u których obserwuje się:
  - trudności w wykonywaniu czynności ruchowych: słaba koordynacja ruchowa, zaburzenia równowagi, potykanie się, męczliwość, współruchy
  - opóźniony rozwój mowy i trudności w porozumiewaniu się
  - brak znajomości schematu ciała, mylenie lub nieprawidłowe nazywanie części ciała
  - brak orientacji w przestrzeni i czasie
  - zaburzenia lateralizacji, brak dominacji jednej ze stron ciała
  - brak zaufania do siebie i trudności w nawiązywaniu prawidłowych relacji z rówieśnikami
  - problemy szkolne: trudności w uczeniu się, mylenie kolorów i kształtów, trudności i niechęć do rysowania, trudności w opanowaniu czytania, pisania, liczenia
  - nadpobudliwośc psychoruchową, labilność emocjonalną, trudności z koncentracją uwagi, niska samoocena dziecka.
  
  Terapia prowadzona jest w małych, maksymalnie 5- osobowych grupach. Zajęcia organizowane są 2 razy w tygodniu, regularnie, obejmuje 30 sesji terapeutycznych. Każde z zajęć charakteryzuje się stałym układem obejmującym ćwiczenia dużej i małej motoryki, schematu ciała, orientacji w przestrzeni i czasie, ćwiczenia indukcyjne, pedagogiczne i masaż/stymulacja dotykowa. Stopień trudności ćwiczeń dostosowany jest do wieku i dojrzałości rozwojowej dziecka.
  Terapia psychomotoryczna działa bardzo szerokim wachlarzem środków i w wyniku tego polepsza się nie tylko mowa, praksje i somatognozja, ale ogólne funkcjonowanie dziecka jako całości psychofizycznej.
  
  

• Badanie Testem PEP-R E.Schoplera

test pozwala określić poziom aktualnych umiejętności rozwojowych dziecka. Stanowi punkt wyjścia do ułożenia zindywidualizowanego programu edukacyjnego i strategii postępowania terapeutycznego.

w skali rozwoju test dostarcza informacji dot. siedmiu obszarów umiejętności:
- naśladowania
- percepcji
- motoryki małej
- motoryki dużej
- koordynacji wzrokowo-ruchowej
- czynności poznawczych
- komunikacji i mowy czynnej

w skali zachowania bada
- nawiązywanie kontaktu i reakcje emocjonalne
- zabawę i zainteresowanie przedmiotami
- reakcje na bodźce
- mowę